ฉากเปิดฉากด้วยละครพายุ; ท้องฟ้าที่หมุนวนด้วยสีเทาที่มืดมนและสีน้ำเงินที่ปั่นป่วนครอบงำช่วงบน โดยบอกเป็นนัยถึงบรรยากาศของความไม่สงบอย่างลึกซึ้ง เมฆมืดและน่ากลัวรวมตัวกัน รูปร่างของมันถูกแสดงด้วยรอยแปรงที่กว้างและแสดงออก ซึ่งสื่อถึงความรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวที่รุนแรง ด้านล่าง ภูมิทัศน์คือการศึกษาความแตกต่าง: ทะเลปั่นป่วน ซึ่งแสดงด้วยโทนสีที่คล้ายคลึงกับท้องฟ้า ม้วนและหมุน ในขณะที่ภูมิประเทศที่เป็นหินและรกร้างว่างเปล่าครอบครองเบื้องหน้า แผ่นดินนี้มีประชากรเป็นรูปเป็นร่าง ซึ่งมีรูปร่างเป็นเพียงข้อเสนอแนะมากกว่าที่จะกำหนดไว้อย่างแม่นยำ มีส่วนร่วมในกิจกรรมที่วุ่นวาย รูปร่างเงาที่มืดมัวของพวกเขาบ่งบอกถึงการชุมนุมตามพิธีกรรม การประชุมลับที่ปกคลุมไปด้วยความลึกลับ โครงสร้างที่พังทลายซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากสถาปัตยกรรมแบบโกธิคทอดเงาอยู่ในพื้นหลัง ซุ้มประตูและโครงสร้างโครงกระดูกของมันเพิ่มคุณภาพของละครและบริบททางประวัติศาสตร์ของภาพวาด เป็นฉากแห่งความหายนะที่ใกล้จะเกิดขึ้น หรือบางทีอาจเป็นการเฉลิมฉลองความน่าสยดสยอง การพรรณนาถึงด้านมืดของธรรมชาติของมนุษย์และพลังแห่งนิทานปรัมปรา