ภาพวาดที่เต็มไปด้วยความรู้สึกนี้จับภาพช่วงเวลาที่โศกเศร้าและเปี่ยมไปด้วยบทกวีซึ่งเต็มไปด้วยความหมายเชิงตำนาน ตัวละครเดียวดายหนึ่งนอนเอนอยู่ริมพื้นที่หินที่มีเงามืด เสื้อผ้าที่ประดับอย่างประณีตและสีสันสดใสของเธอตัดกับหน้าผาสีดินที่สูงตระหง่านเบื้องหลัง ท้องฟ้าเป็นสีเทาหม่นและส้มอ่อน ๆ บ่งบอกถึงแสงของพลบค่ำที่กำลังจางหาย เพิ่มบรรยากาศแห่งความเศร้าโศก นกสีขาวตัวหนึ่ง—อาจเป็นนกพิราบที่สื่อถึงความบริสุทธิ์หรือวิญญาณ—บินอยู่ใกล้ ๆ เพิ่มความรู้สึกอ่อนโยนและลึกลับให้กับภาพ

ศิลปินใช้เทคนิคชำนาญผสมผสานพื้นผิวที่มีรายละเอียดกับการระบายแปรงแบบหลวม ๆ ที่สร้างบรรยากาศ ทำให้รู้สึกถึงความสมจริงและความลึกลับเหมือนฝัน องค์ประกอบภาพนำสายตาจากหน้าผาที่ขรุขระไปยังตัวละครที่เปราะบาง เน้นความเปราะบางของเธอเมื่อเผชิญกับพลังอันยิ่งใหญ่ของธรรมชาติและโชคชะตา โทนสีที่ซอฟต์ลงพร้อมจุดเด่นสีแดงและขาว เพิ่มความเข้มข้นทางอารมณ์ กระตุ้นความรู้สึกเศร้า ความงาม และความสูงส่ง ภาพนี้มีรากฐานมาจากสัญลักษณ์นิยมในศตวรรษที่ 19 เชื้อเชิญให้ใคร่ครวญในหัวข้อความรัก ความตาย และตำนาน พร้อมนิรันดร์ช่วงเวลาสุดท้ายของบุคคลในตำนานด้วยความสง่างาม