Bu etkileyici tablo, mitolojik yankılar taşıyan trajik ve şiirsel bir anı yakalıyor. Yalnız bir figür, kayalık ve gölgeli bir arazinin kenarında uzanmış; süslü ve zengin renkli giysileri, arkasında yükselen toprak tonlarındaki uçurumlarla çarpıcı bir tezat oluşturuyor. Gökyüzü, soluk gri ve yumuşak turuncu tonlardan oluşan bir paletle gün batımının solgun ışığını ima ediyor, melankolik atmosferi güçlendiriyor. Saflığı veya ruhu simgeleyen güvercin olabilecek beyaz bir kuş, figürün hemen yanında süzülerek sahneye zarif ve mistik bir hava katıyor.

Sanatçı, ince detaylı dokular ile gevşek ve atmosferik fırça darbelerini ustalıkla harmanlayarak gerçekçilik ve rüya gibi bir gizem duygusu yaratıyor. Kompozisyon, izleyicinin bakışını kayalık uçurumlardan narin figüre yönlendirerek doğa ve kaderin ezici güçleri karşısındaki savunmasızlığı vurguluyor. Kırmızı ve beyaz tonlarla noktalanan muted palet, duygusal yoğunluğu artırıyor; bu eser 19. yüzyıl Sembolizmi'nin köklerine dayanarak aşk, ölüm ve mit temaları üzerine düşünmeye davet ediyor ve efsanevi bir figürün son anlarını zarafetle ölümsüzleştiriyor.