Bu etkileyici eserde, bir ıstırap ve umutsuzluk dünyası açılır, düşmüş meleklerin ebedi ceza ile iç içe geçmiş çarpıcı bir tasviri. Kompozisyon, geniş, fırtınalı manzaralar ile engebeli dağların ve alev alev yanan çukurların boğucu bir varlığını ustaca dengeleyerek, neredeyse somut hale gelen bir kaos hissi uyandırıyor. Resmin merkezinde, baskıcı bir karanlık gökyüzü yükseliyor; ışık parlamaları, umudu ya da belki de bir zamanlar var olanın alaycı hatırlatıcısını işaret eden bir şekilde parlıyor. Renk paleti, derin kırmızılar, siyahlar ve ara sıra altın ışıltılarıyla boyanmış, hem büyüleyici hem de rahatsız edici bir tablo oluşturuyor; her fırça darbesi, kendi acı ve isyan hikayesini anlatıyor gibi görünüyor.

Bu sanat eserinin duygusal etkisi derindir. Tasvir edilen umutsuzluğun derinliklerine bakarken bir soğukluk hissetmeden durmak mümkün değil; bu, Dante'nin cehennemine bir yolculuk gibi, ancak belirgin bir Romantik duyarlılık ile sunulmuş. Meleklerin hayalet gibi olan figürleri, yırtık kanatları ve acıyla işlenmiş yüzleri, izleyiciyi ceza ve kayıp temalarıyla yüzleşmeye zorlar. Bu eser, sanatçıların insan deneyiminin karanlık yönlerini araştırmaya başladığı bir dönemde yaratılmış olup, 19. yüzyılın sosyo-politik çalkantılarıyla derin bir rezonans taşır; toplumsal kaygıları ve varoluşsal düşünceleri yansıtır; bu, daha günümüzde bile yankılanmaktadır. Bu eser, muteber bir işaret olarak durmaktadır; ulvi ve grotesk arasında bir köprü kurar ve onu seyreden herkesin güzellik ve acı ile isyanın sonuçları hakkında düşünmeye davet eder.