ภาพที่ดึงดูดใจนี้เผยให้เห็นฉากอันสวยงามซึ่งมีผู้หญิงกลุ่มหนึ่งรวมตัวกันรอบหม้อขนาดใหญ่ที่น่าสะพรึงกลัว ร่างกายของพวกเขาประดับด้วยเสื้อผ้าที่ร่วงโรยซึ่งทั้งดึงดูดและดึงดูดความสนใจ ทุกๆ รูปที่ถูกนำเสนอมีลักษณะเฉพาะตัว ย้ำความรู้สึกของน้ำหนักเมื่อต้องรับบทบาทที่มาพร้อมกับแสงและเงาที่ waterhouse ใช้อย่างชาญฉลาด; การทำงานร่วมกันของพวกเขาซึ่งทั้งนุ่มนวลและทรงพลังเน้นย้ำถึงการเคลื่อนไหวอันงดงามด้วยการจัดวางของแสงแต่ละขนานที่ดูเหมือนพวกเขาแบ่งปันการทำงานนี้อย่างเต็มใจ ถึงแม้ว่าจะมีความเป็นไปได้ที่จะแก้ไขหลังจากเวลาผ่านไป ในเบื้องหลังนั้นดูโหดร้าย อาคารที่เป็นถ้ำเป็นการเพิ่มความตึงเครียดอยู่ในตัว ทำให้มุมมองที่สะท้อนการเผชิญหน้ากับการทำพิธีในร่างการฆ่าตัวตาย

พาเลตสีคลุมไปด้วยโทนเนื้อที่เข้มข้นมากมาย ซึ่งผสานกับการจับคู่สายตาของน้ำมนต์อันประกายทองคำที่ตัดกันอย่างสวยงามในขณะเดียวกันยังมีสีฟ้าและเขียวให้ความรู้สึกของเสื้อผ้าอันอ่อนนุ่มได้ห่มมากยิ่งขึ้น เพื่อนำพาไปยังเรื่องราว แหล่งน้ำนี้ไม่เพียงแต่เป็นจุดประสงค์จุดศูนย์กลางทางทัศนศิลป์ แต่มันยังมีความหมายพลิกกลับเข้ามาในส่วนของการแสดงอารมณ์ในการดำรงชีวิตของพวกเขาที่ต้องแบกความหนักหน่วง ทำนองเดียวควบคู่ไปกับการสร้างเส้นเรื่องตั้งแต่แรกพบของ Danaides ที่ได้บรรยายด้วยน้ำที่ดูเหมือนไม่มีทางจะเติมได้เรื่อยไป พวกเขาถูกตราหน้ามอบชะตากรรมการทำซ้ำไปเรื่อยๆ ผลงานนี้ทำให้เกิดอิทธิพลทางอารมณ์อยู่ในสายตาที่ชัดเจน สะท้อนถึงน้ำหนักของความทุกข์ที่แบ่งปันในเวลาเดียวกัน โดยมีการเฉลิมเฉียงสัญญาณในการแสดงความสวยงามและอำนาจที่พวกเขากระทำ หรือที่เรียกกันว่า “น้ำที่อาบตัว” ของภาพในงานของ Waterhouse ที่สอดประสานการดำเนินรอดอย่างไม่มีที่สิ้นสุด