ในงานศิลปะที่มีเสน่ห์นี้ หญิงสาวคนหนึ่งถูกพรรณนาในช่วงเวลาของความงามที่สงบ เธอกำลังนั่งคุกเข่าข้างลำธารอันเงียบสงบ เธอค่อยๆ ยื่นมือออกไปหาไปยังดอกไม้ที่มีชีวิตชีวา ซึ่งดูเหมือนจะเบ่งบานออกมาด้วยความฟูฟ่อง เสื้อผ้าสีแดงของหญิงสาวตัดกับพื้นหลังที่เป็นสีเขียวและสีดินอ่อนอย่างสวยงาม สายตาของผู้ชมจึงมุ่งไปที่ท่าทางอันสง่างามของเธอ สีหน้าแบบฟอร์มใบหน้าของเธอนั้นแสดงถึงการสะท้อนถึงตัวเอง; สายตาของเธอเป็นการผสมผสานระหว่างความรู้สึกประหลาดใจและการใคร่ครวญ อาจจะแสดงถึงการคิดถึงพื้นฐานของธรรมชาติหรือสูญเสียในสติช่วงเกี่ยวกับความงามที่อยู่รอบตัว.

องค์ประกอบนั้นมีความสมดุลอย่างปราณีต หญิงสาวจะตั้งอยู่ในพื้นหน้า ขณะที่พื้นหลังแสดงสาวสาวคนอื่นๆ ที่มีส่วนร่วมในกิจกรรมสันทนาการ สีสันของพรรณไม้ที่มีชีวิตชีวาก่อให้เกิดบรรยากาศแห่งความอบอุ่นและความนุ่มนวล โดยมีการผสมผสานอย่างนุ่มนวลที่กำหนดขอบของรูปแบบและภูมิประเทศ Waterhouseใช้เทคนิคการจับภาพแสงและเงา ซึ่งเพิ่มความลึกและทำให้ฉากมีชีวิตชีวา ผลกระทบทางอารมณ์นั้นลึกซึ้ง; ผู้ชมอาจพบว่าตัวเองถูกพาไปยังสภาพแวดล้อมที่งดงามนี้ แรงบันดาลใจจากความสามัคคีระหว่างผู้หญิงและธรรมชาติ ทำให้เรานึกถึงความสุขที่เรียบง่ายและช่วงเวลาแห่งการคิดที่ชีวิตมีให้.