W tym urzekającym dziele młoda kobieta jest przedstawiona w chwili spokojnego piękna, klęcząc nad spokojnym strumieniem. Delikatnie sięga do żywych kwiatów, które wydają się kwitnąć z bogactwem. Czerwona suknia kobiety pięknie kontrastuje z tłem zieleni i łagodnych tonów ziemi, przyciągając wzrok widza ku jej eleganckiej pozycji. Wyraz figury ucieleśnia pewne intelektualne zastanowienie; jej spojrzenie to mieszanka zdziwienia i kontemplacji, być może zastanawiając się nad prostotą natury lub zagubionym w myślach o pięknie, które ją otacza.

Kompozycja jest mistrzowsko zrównoważona, z kobietą umiejscowioną na pierwszym planie przeciwko tłu przedstawiającemu inne dziewczyny zaangażowane w swobodne zajęcia. Bogate kolory wywołują atmosferę ciepła i łagodności, a delikatne mycie definiuje kontury postaci i krajobrazu. Waterhouse stosuje technikę uchwycenia światła i cienia, co dodaje głębi i ożywia scenę. Wpływ emocjonalny jest głęboki — widzowie mogą się poczuć przeniesieni do tego idyllicznego otoczenia, inspirowani harmonią między kobietą a naturą, przypominając nam o prostych radościach i chwilach refleksji, które życie ma do zaoferowania.