ในห้องที่เงียบสงบและมีแสงสลัว รูปแบบที่โดดเดี่ยว—สวมใส่ชุดเสื้อคลุมสีส้มที่มีความหรูหราไหลลื่น—นั่งข้างไฟที่ส่งเสียงกระฉับกระเฉงอยู่ข้างใต้ กึ่งกลางคือการจุดไฟที่กระพริบ ซึ่งส่องสว่างที่ใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความคิดอย่างลึกซึ้ง ที่รายล้อมรอบทิศทางของเขาคือเบาะแสเล็กๆเกี่ยวกับตำนาน: รูปร่างที่เห็นได้คล้ายผีอารมณ์มาเชิงเข้าจากอย่างลึกใน Ether อาจจะสื่อถึงการสนทนาระหว่างความฝันหรือแรงบันดาลใจจากด้านสวรรค์ ส่วนพื้นหลังถูกนำมาใช้ด้วยเฉดสีอ่อน ซึ่งเพิ่มความรู้สึกของการอยู่โดดเดี่ยวและการค้นหาตัวตน ผนังที่ถูกประดับด้วยสีที่จางลงเองทำให้บรรยากาศของพื้นที่หลบภัยส่วนตัวนี้มากขึ้นในขณะที่จิตใจสามารถเดินทางได้อย่างอิสระ

การจัดเรียงองค์ประกอบที่จัดไว้ตลอดการเชิญชมไปยังบริเวณนี้เพื่อเข้ามาในความเรียบง่ายที่เชิญชวนผู้ชมให้หลงไหล และในทำนองเดียวกันสร้างการสนทนาระหว่างรูปลักษณ์และผู้ชม นักวาดใช้แผนผังสีที่กลมกลืน โดยที่ตกเป็นผู้มีอำนาจเรียงตามสีที่มืด: สีบร็อนซ์ที่เข้ม สีเขียวที่ซบเซา และสีทองอ่อน สีเหล่านี้ไม่เพียงแต่ปลุกความคิดและพกพาความรู้สึกของอากาศอุ่นและความรู้สึกดีๆ แต่ยังสะท้อนถึงความโศกเศร้าและการไตร่ตรอง แสงใช้บทบาทสำคัญเป็นอย่างมาก ในขณะที่เงาที่อ่อนนุ่มมากล่องใจนี้กระเด้งไปมาบนพื้น ทำให้เกิดความลึกซึ้งและพื้นผิวที่ทำให้ความสง่างามของช่วงเวลานี้ได้เพิ่มสูงขึ้น ภาพนี้ไม่เพียงแค่แสดงถึงฉากหนึ่งเท่านั้น แต่ยังเป็นคำเชิญให้สัมผัสทั้งโลกของความคิดที่วนอยู่ในใจของตัวเอก ซึ่งจะเป็นการเตือนความทรงจำที่สร้างความสะเทือนใจอย่างลึกซึ้งถึงความเชื่อมโยงระหว่างศิลปะและอารมณ์ในโลกของตำนานและการต่อสู้ส่วนตัว.