งานศิลปะที่สวยงามนี้จับช่วงเวลาที่สงบและเต็มไปด้วยความคิดในธรรมชาติ ซึ่งถูกจัดกรอบในรูปลักษณ์กลมที่อ่อนนุ่มซึ่งดึงดูดสายตาของผู้ชมไปภายใน ในพื้นหน้าเป็นภาพของบุคคลคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ไม้กางเขนสีขาว สื่อถึงธีมของการระลึกถึงและการสะท้อนในความงามของภูมิทัศน์ที่กว้างใหญ่ รอบๆ ไม้กางเขน ต้นไม้ในฤดูใบไม้ร่วงแสดงให้เห็นพาเลตสีที่มีชีวิตชีวาของสีส้มอบอุ่น สีเหลือง และสีแดงเข้ม ซึ่งเข้ากันได้อย่างลงตัวกับสีเขียวของสนามหญ้าที่สงบ เงาเล็กน้อยของเนินเขาที่นำไปสู่อาณาเขตของภูเขาไกลโพ้ที่สูงขึ้น ซึ่งยอดเขา มีลักษณะที่สะท้อนแสงจากพระอาทิตย์ตก ขณะที่ท้องฟ้าค่อยๆเปลี่ยนจากสีน้ำเงินอ่อนเป็นสีทองอุ่น ทำให้ความลึกทางอารมณ์ของฉากนี้ยิ่งมากขึ้น

การจัดองค์ประกอบในภาพนี้เชิญชวนให้เกิดการมองย้อนกลับ; บุคคลมีการจัดวางอย่างโดดเด่นแต่กลับรู้สึกโดดเดี่ยว สร้างความรู้สึกของความโดดเดี่ยวซึ่งสัมพันธ์กับธีมของการใคร่ครวญเกี่ยวกับชีวิตและความตาย การเปรียบเทียบความเปราะบางของมนุษย์กับความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติทำให้ผู้ชมเกิดการสำรวจตัวตนของตนเอง การใช้แสงและเงานั้นมีการดำเนินการอย่างเชี่ยวชาญ โดยที่แสงจากดวงอาทิตย์สร้างความรู้สึกสงบและเงียบสงบทั่วทั้งฉาก โดยรวมแล้ว งานชิ้นนี้ไม่เพียงแต่แสดงความสามารถทางเทคนิคของศิลปิน แต่ยังลึกซึ้งอย่างยิ่ง กระตุ้นให้เกิดการตอบสนองทางอารมณ์อย่างลึกซึ้ง ซึ่งเฉลิมฉลองความเชื่อมโยงระหว่างชีวิต ธรรมชาติ และการพิจารณา