ภาพวาดนี้เต็มไปด้วยชีวิตชีวาอ่อนโยนของทุ่งแครอทป่าที่กำลังเบ่งบาน เทคนิคการใช้แปรงของศิลปินมีความมีเนื้อสัมผัสและหลายชั้น ทำให้ดอกไม้ดูมีความลึกและเหมือนจะเต้นเบาๆ บนผืนผ้าใบ โครงสร้างภาพนำสายตาจากดอกไม้ในระยะใกล้ผ่านทางเดินที่เต็มไปด้วยดอกไม้สีขาวและชมพู นำไปสู่ความอบอุ่นของกระท่อมที่มุงหลังคาฟางซึ่งตั้งอยู่ด้านหลัง พาเลตสีเป็นโทนสีดินที่นุ่มนวล—สีเขียว น้ำตาลอบอุ่น และสีขาวครีมผสมผสานกันเป็นบทเพลงแห่งความสงบและความสุขที่เรียบง่ายจากความงามของธรรมชาติ

สไตล์อิมเพรสชันนิสม์เห็นได้จากการทาสีที่หลวมและเกือบจะเป็นเสียงกระซิบ จับภาพไม่ใช่รายละเอียดชัดเจน แต่เป็นแก่นแท้และบรรยากาศของฉาก ภาพนี้เชิญชวนให้ผู้ชมได้ยินเสียงใบไม้กระทบกันเบาๆ และรู้สึกถึงสายลมฤดูร้อนที่พัดผ่านกลีบดอกไม้ วาดขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ผลงานนี้สะท้อนช่วงเวลาที่ศิลปินพยายามจับแสงธรรมชาติที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและชีวิตชนบทประจำวันด้วยความสดใหม่ เป็นบทเพลงที่สงบสุขเกี่ยวกับชีวิตในชนบท ที่เต็มไปด้วยแสงสว่างและชีวิตชีวา และยังคงดังก้องด้วยความรู้สึกทางอารมณ์ที่ลึกซึ้งและสงบใจ