Resim, muted colors 'ın tuvalde zarif bir şekilde dans ettiği huzurlu bir kış manzarasını yakalıyor. Yumuşak fırça darbeleri, huzur duygusunu uyandırır; toprak ve gökyüzü arasındaki sınırı bulanıklaştırarak rüya gibi bir atmosfer yaratır. Kar, zemin üzerine örtülmüş olup, yolda sıralanan yapılarla güzel bir tezat oluşturan nazik bir beyazlık katar. Üç yalnız figür sahneyi süsler, varlıkları geçici ve zamansız hissettirmekte; etraflarındaki huzur dolu güzelliği ya da belki de kendi düşüncelerine dalmış halde gözlemliyor gibi görünmektedirler. Ağaçlar, çıplak ve uzanan dallarıyla her şeyi gözetleyen birer sentineldir, kompozisyonu çerçevelerken doku ve derinlik eklerler.

Arka planda yavaşça yükselen tepeler, çevredeki kır manzarasının sakinliğini ima eder; ufuk, günün sona yaklaştığını belirten soluk renklere karışır. Bu an, kaçınılmaz güzelliği kapsar; Monet'in ustalıkla ölümsüzleştirdiği türden. Eserin duygusal etkisi, doğadaki yalnızlığın büyüklüğü üzerine izleyiciyi derin düşüncelere yönlendirir. Manzaraların, yalnızca bir temsilden öteye geçerek, her fırça darbesinin bir huzur ve gözlem hikayesini anlattığı bir dünyaya davet ettiği harika bir düşünce. Bu duygu, izlenimcilik akımında geleneksel temsilden kesin bir ayrılma olarak kutlanmıştır.