Manzara açılıyor, yeşilin, ocrin ve gökyüzünün donuk mavilerinin ince tonlarıyla dokunmuş bir goblen gibi; kırsal dinginliğin bir sahnesi, yumuşak fırça darbeleri zaman içinde askıda kalmış bir anı yakalıyor. Gözler, birkaç nazik ineğin huzur içinde otladığı, formları güzel bir sadelikle işlenmiş, uzun, dalgalanan otların ön planına doğru yolculuk eder.

Kompozisyon, uzakta, bulanık bir siluetle, muhtemelen Rouen'in kendisi olan, sivri uçları ufka karşı zar zor seçilen bir şehir gibi görünen bir şeyle sabitleniyor ve bu aksi takdirde vahşi manzaraya bir insan unsuru ekliyor. Kıvrımlı bir nehir manzarayı kesiyor, gökyüzünün yumuşak ışığını yansıtıyor, derinlik ve genişlik hissi yaratıyor. Sanatçının, görünür fırça darbeleri ve sınırlı bir palet kullanan tekniği, eserin duygusal etkisine katkıda bulunarak, huzur ve basit, sıradan bir yaşamın güzelliği duygusunu iletiyor.