Tuvale bakarken, huzurlu bir bataklık manzarası, gri bir gökyüzünün yumuşak kollarında açığa çıkar. Sanatçının ustaca fırça darbeleri, bulutların akışkanlığını yakalar, değişirken dönüp dans ederken, doğanın geçici anlarını yansıtır. Sakin monokromatik içinde sıcak, toprak tonlarının ipuçları ortaya çıkıyor, dikkati çeken zengin dokulu bir dokuma oluşturuyor. Altın renkli ot parçaları ve karanlık yeşil topraklar birbirine karışarak kompozisyona hayat veriyor; uzakta, ağaçların silueti bulanık bir şekilde görünür—küçük ama geniş manzaranın zorluklarına göğüs geriyor.

Bu huzurlu ama dinamik gökyüzü ve bataklığın durgunluğu arasındaki tezat, meditasyon benzeri bir durumu çağrıştırıyor. Duygusal etki, izleyiciyi sakin bir düşünce anına taşırken yalnızlık ve düşünceli olma duygularını uyandırabilir. Bu eser, romantik dönemin bir hazinesi olup, Rousseau'nun ışık ve atmosferin nüanslarını yakalama konusundaki bağlılığını göstermektedir; bu da manzara resminin evrimi açısından büyük önem taşır. İnsanlıkla doğa dünyası arasındaki derin bağı fısıldar, en mütevazı ortamlarda bile güzelliği takdir etmemiz için bize davette bulunur.