Bu canlı kompozisyonda, manzara, ani bir sıcaklık ve huzur hissi uyandıran bir renk girdabıyla sarılmış. İzleyici, kırmızı, pembe ve yeşil tonlarının tuvalde dans ettiği bir bahçe sahnesine çekilir. Her fırça darbesi, görünüşte spontane olmasına rağmen, sanatçının doğayla olan derin bağını yansıtan zarif bir doğruluğa sahiptir. İkonik Japon köprüsü, zarif bir şekilde eğrilen formuyla lüks çevresi içinde mükemmel bir şekilde bütünleşiyor; bu da yapı ile yerin yeşil zenginliği arasında bir bütünlük öneriyor.

Bu eserin duygusal etkisi hissedilir; izleyici, ağaç yapraklarının nazik fısıldayışını ve köprünün altındaki suyun hafif dalgalanmasını neredeyse duyabiliyor. Bu sadece bir manzara betimlemesi değil, hayatın kendisinin canlılığını kutlayan bir eserdir. Monet, Empresyonizm'in gelenekleri sorguladığı ve yeni bir görme biçimini kucakladığı bir zamanda çalışarak, bu geçici anı ifade edici bir paletle yakalamış; izleyiciye çevresindeki dünyanın güzelliği ve geçiciliği üzerine düşünmeleri için davet ediyor.