Sahne, güneşin kucakladığı tarlaların ve ağaçların nazikçe salınışının bir rüyası gibi önümüzde açılıyor. Sanatçı, sessiz bir tefekkür anını yakalar; bir figür açık bir kapının yanında durur, ayaklarının dibinde karanlık bir köpek, sanki iç dünya ile dış dünya arasında gidip geliyor gibi. Manzara, canlı, neredeyse elektrik gibi bir enerjiyle dolu. Çimenlerin ve yaprakların yeşilleri ve sarıları fırlıyor, kabarık bulutlarla dolu gökyüzünün mavisiyle tezat oluşturuyor.

Fırça darbeleri tuval üzerinde dans ediyor, hareket ve ışık izlenimi veriyor - soldaki uzun, ince ağaçlar sanki göklere doğru uzanıyor. Kompozisyon basit ama güçlü: kapı, gözü tarlanın derinliklerine, ışığın parıldadığı uzak bir ufka yönlendiriyor. Neredeyse güneşin sıcaklığını hissedebilir ve rüzgarın fısıltısını duyabilirsiniz. Bir sükunet hissi hakim; ayrı bir dünya, zaman içinde askıya alınmış bir sessizlik anı. Renk ve tekniğin kullanımı hem huzur hem de gizem duygusu uyandırır, gözlemlenen ve hayal edilenin mükemmel bir sentezi.