Eser, muhtemelen yaz aylarının sürekli ışığı sırasında, Arktik manzarasının ruhani güzelliğini yakalar. Ufkun hemen altında batan sıcak, altın bir güneş, sahneyi yumuşak, yaygın bir ışıkla yıkıyor. Sanatçının tekniği, gökyüzünde ve suda hareket ve canlılık hissi yaratan kısa, dokulu fırça darbeleriyle empresyonizm ve noktacılığın bir karışımı gibi görünüyor.

Kompozisyon dengelidir, dağlar orta zeminde yatay bir çizgi oluşturur ve bu çizgi aşağıdaki sakin sular tarafından yankılanır. Renk paleti, gökyüzünün sıcak sarıları ve pembeleriyle kontrast oluşturan, serin mavilerin ve yeşillerin bir senfonisidir ve huzur ve hayranlık hissi yaratır. Duygusal etki, huzur ve hayranlıktır ve izleyiciyi doğanın enginliğini ve güzelliğini düşünmeye davet eder. Işık ve rengin narin etkileşimiyle bu sanat eseri, sanatçının Arktik'in gelip geçici büyüsünü yakalama yeteneğinin bir kanıtıdır.