Bu huzurlu manzara, sizi yumuşak bir ışıkla aydınlatılmış yemyeşil bir tarlaya davet ediyor. Ön planda yükselen ağaç, hafif rüzgarda fısıldayan yapraklarıyla dikkat çekiyor. Sanatçı, fırçayı zarif bir dokunuşla kullanarak, ağacın kabuğunun dokusunu ve dallarının yumuşak eğriliğini yakalıyor; bu da kompozisyona zarafet katıyor. Etrafındaki yeşillikler zengin bir arka plan oluşturuyor, farklı yeşil tonları sorunsuz bir şekilde karışarak uyumlu bir birliktelik sergiliyor.

Gözlerinizi ufka kaydırdıkça, manzaranın güzelliğine huzur içinde dalan yalnız bir figürle karşılaşıyorsunuz; neredeyse bu anın zamanda dondurulmuş gibi. Bu kasıtlı insan unsurunun dahil edilmesi, izleyici ve manzara arasında samimi bir bağlantı kuruyor; hem kişisel hem de evrensel bir his veriyor. Renk paleti çoğunlukla toprak tonları ve yumuşak mavi, gri tonları ile dolu, huzur ve derin düşünceyi çağrıştırıyor ve doğadaki kaçınılmaz huzur anlarını hatırlatıyor. Tarihsel olarak, bu resim 19. yüzyıl romantik ideallerini yansıtıyor ve doğal dünyanın belirsiz güzelliğini vurguluyor, bu Rousseau'nun tutkulu bir şekilde ilgilendiği bir türdür.