Eser, bulutlu bir günün yumuşak, dağınık ışığıyla yıkanmış, huzurlu bir manzara sunuyor. Geniş, etkileyici fırça darbeleri ağaçların şekillerini tanımlar; yaprakları derin yeşil ve kahverengi tonlarında sunulur, gökyüzünün daha açık, neredeyse dünyevi olmayan kalitesiyle tezat oluşturur. Görüntünün sol tarafındaki ağaçlar yoğundur, neredeyse gözü ince bir şekilde uzaklığa çeken bir patika veya açıklık üzerinde karanlık, koruyucu bir kucaklama oluşturur.

Sağ tarafta, manzara açılır ve bir tarlanın daha geniş bir görünümünü ortaya çıkarır. Sanatçı, esas olarak toprak tonları ve grilerin hakim olduğu, sakinlik ve huzur hissi yaratan kısık bir renk paleti kullanır. Eserin neredeyse tek renkli niteliği, doğada gelip geçen bir barış anını yakalıyormuş gibi, meditasyon atmosferine katkıda bulunur. Uzaktaki şekillerin hafif bulanıklığı, atmosferik bir perspektif hissi ekleyerek derinlik ve alan hissini artırır.