Bu zarif su lilyası tasviri, canlı bir su dokusu arasında bir huzur fısıldar; bol yeşil lilyalar, saf beyaz çiçekleri kucaklıyor; her bir taç yaprağı, güneşin nazik dokunuşu tarafından öpülmüş. Su yüzeyi—bu yansımalar aynası—yumuşak mavi ve yeşilleri yakalıyor ve doğanın tonlarını mutlu bir dansa bağlıyor. Monet'nin fırça darbeleri son derece gevşek ama kararlıdır, izleyiciyi bu huzurlu anın içine çekmeye davet eder; zamanın bir kalp atışı boyunca duruyormuş gibi hissediyorsunuz.

Bu büyülü âleme bakarken, Giverny'nin sakin bahçelerine götürülüyorum; bu sakinlik ve zamansızlık beni sarıyor. Yaprakların hafif hışırtısını, suyun lilyaların etrafında nazikçe akışını ve uzaktan gelen kuşların cıvıltısını duyabiliyorsunuz; bu, bu görsel renk senfonisiyle harmanlanıyor. İzlenimciliğin duyusal deneyimlere olan bağlılığını benimseyen bu eser, sanat ve doğayı uyumlu bir kucaklaşmada birleştirerek hayalini kurduğum bir anı özetliyor.