Bu büyüleyici eserde, iki kadın zarif bir şekilde küçük bir kayıkta oturuyor, huzurlu ifadeleri çevrelerinin sakinliğini yansıtıyor. Kayığı çevreleyen yemyeşil bitki örtüsü, bir samimiyet hissi yaratıyor; dış dünya bir anlığına unutulmuş gibi. Bir kadın yumuşak beyaz bir elbise giymekte, diğeri ise narin bir açık tone sahip; ikisi de büyüleyici şapkalarla taçlandırılmış, doğanın kollarında keyifli bir öğleden sonrayı ima ediyor.

Fırça çalışması etkileyici—dokunuşlar ve boya lekeleri yapraklara ve dalgalanan suya hayat katıyor. Monet'nin geçici ışığı yakalama tekniği burada belirgin; sudaki yansımalar nazikçe parlıyor ve çevredeki canlı yeşil ve toprak tonlarıyla çarpışıyor. Her fırça darbesi dans ediyor gibi görünüyor, doğanın yumuşak seslerini çağrıştırıyor—belki yaprakların hışırtısı, suyun kayıkla nazikçe çarpması ve uzaktan gelen kuş cıvıltısı. Bu eser, anın ve ışığın geçici niteliklerini tasvir etmeyi amaçlayan İzlenimcilik hareketine aittir ve izleyiciyi hissetmeye davet eder.

Tarihi olarak bu tablo bizi 19. yüzyıl dünyasına götürüyor, o dönemin yüksek sınıf kadınlarının boş zaman aktivitelerini yakalıyor. Monet’nin günlük sahnelere odaklanması devrim niteliğinde; kahramanlık ve görkemli temalarından uzaklaşıyor. Bunun yerine, basit güzelliği kutluyor; bize huzur ve düşünce anına davet ediyor ve doğa ile olan bağımızı, basit zevkleri değerli kılmanın önemini hatırlatıyor.