Bu sahne, uzaktaki bir tiyatronun alevler içinde kaldığı dramatik anı yakalıyor; ateşin yoğun turuncu ve kırmızı tonları, ay ışığının soğuk mavi-gri tonlarıyla keskin bir kontrast oluşturuyor. Ön plandaki nehir, hem ateşin hem de ay ışığının yansımalarını sakin bir şekilde yansıtıyor ve izleyicinin dikkatini uzaklardaki kaosa yönlendiriyor.

Sanatçı, ışık ve gölge arasındaki dramatik karşıtlığı ustaca kullanarak neredeyse tiyatral bir atmosfer yaratmış. Suda siluet halinde duran küçük tekneler, yangının ortasında sessiz bir huzur katarken, bulutlar endişeli bir enerjiyle dolup taşıyor; adeta doğa da bu felakete tepki veriyor. Bu eser, yıkım ve hayranlık anını canlı bir şekilde betimleyerek, sakinlik ile felaket arasındaki güçlü duygusal gerilimi hissettiriyor.