Η σκηνή απεικονίζει μια δραματική πυρκαγιά σε θέατρο στον ορίζοντα, όπου η έντονη λάμψη της φωτιάς συγκρούεται με το ψυχρό φως του φεγγαριού. Ο ποταμός στο προσκήνιο αντανακλά ήρεμα και τα δύο αυτά φώτα, κυματίζοντας απαλά και οδηγώντας το βλέμμα προς το μακρινό χάος.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί με μαεστρία το σκιερό φωτισμό (chiaroscuro), δημιουργώντας μια σχεδόν θεατρική ατμόσφαιρα. Οι μικρές βάρκες, σκιαγραφημένες πάνω στο φωτεινό νερό, προσθέτουν γαλήνη μέσα στην αναταραχή, ενώ τα σύννεφα στροβιλίζονται με ανήσυχη ενέργεια, σαν να ανταποκρίνεται η ίδια η φύση στην καταστροφή. Το έργο αιχμαλωτίζει ζωντανά μια στιγμή καταστροφής και δέους, προκαλώντας έντονη συναισθηματική ένταση ανάμεσα σε ηρεμία και καταστροφή.