Bu canlı sahne, suyun üzerinde uzanan zarif kemerli bir köprüyle hareketli bir nehir kıyısını yakalıyor—şehri uzaklardaki doğayla bağlayan bir hayat çizgisi. Yapraklar, sanatçının karakteristik nokta tekniğiyle dokunmuş, kırmızılar, turuncular ve altın tonlarının ateşli bir karışımında titriyor. Küçük renk noktaları, parıltılı biçimlere dönüşerek gözleri hafifçe dalgalanan su ve gökyüzündeki bulutlar arasında dans etmeye davet ediyor. Tekneler süzülüyor ve işçiler rıhtımı canlandırıyor, günlük ritim ve canlılık kazandırıyor. Kompozisyon, ön plandaki sağlam ağacı, ince sivri kuleleri ve uzaklardaki kısmen görünür şehir silüetini dengeliyor; doğal ve yapay dünyalar arasında uyumlu bir diyalog çağrıştırıyor. Duygusal olarak, tablo sakin ama canlı bir enerjiyle atıyor; erken modern Paris yaşamının bir anını yakalıyor. Tarihsel bağlamda, bu eser sanatçının Neo-Empresyonizm'e olan bağlılığını yansıtıyor ve modern sanatın evriminde etkili olan özenli nokta tekniği ve rengarenk parlaklığı sergiliyor.