Eser, izleyiciyi karın zemini örttüğü ve manzaranın ayrıntılarını yumuşak bir şekilde gizlediği, sessiz bir kış sahnesine götürüyor. Hakim tonlar soğuktur; beyazlar, griler ve donuk maviler iç içe geçerek bir dinginlik ve sükunet hissi yaratır. İnce, iskelet gibi ağaçlar bulutlu gökyüzüne yükselir, çıplak dalları kar yığınlarının ince dalgalanmalarını yankılar. Uzakta, binaların ipuçları zar zor görünür, şekilleri her yerde mevcut atmosfer tarafından yumuşatılır.

Fırça darbeleri gevşek ve etkileyici görünerek, yakalanmış bir anın izlenimini verir. Sanki sanatçı sadece sahnenin görünümünü değil, aynı zamanda soğuk ve rüzgarlı bir günün hissini de aktarmak istemiş gibi. Kompozisyon, gözü ön plandaki dokulu karın içinden, çıplak ağaçları geçerek uzaktaki şekillere yönlendirerek derinlik yaratır ve izleyiciyi sahnenin daha derinlerine çeker. Duygusal etki, yalnızlık, kışın sessizliğe bürünen bir dünyanın huzuru ve değişmiş bir manzarada bulunan ince güzelliktir.