Bu büyüleyici kış manzarasında, kar zeminini örtücü bir tabaka gibi kaplıyor ve Rosenborg Kalesi'nin kenarlarını yumuşatarak solgun bir gökyüzüyle çarpıcı bir tezat oluşturuyor. Sanatçı, kalenin mimarisinin karmaşıklıklarını yakalıyor; kuleler, kuleler ve tuğlalar titiz bir ayrıntıyla gösterilmiş, görkemi ve tarihi bir hissi yansıtıyor. Kalelerin etrafında çıplak ağaçların dalları genişlemiş, sanki soğuğu karşılıyormuş gibi, kar üzerinde gölgesinin yarattığı derinliği ve tezatı izleyicinin gözünde canlandırıyor—herkesi bu huzurlu kış manzarasına çekiyor.

Tabloya baktıkça, soluk renk paleti bir huzur hissini uyandırıyor—yumuşak gri ve solmuş kahverengiler, kalenin canlı kırmızısıyla birleşiyor. Genel sahne neredeyse gerçek dışı hissettiren bir güzellik ile dolu; nötr tonların göz alıcı dengesi, kalenin canlı tuğla renginin ön planda olmasını sağlıyor ve hemen göz alıyor. Duygusal etki derin; sıcak bir nostalji ve kışın getirdiği sükuneti özlem uyandırıyor, izleyiciye zamanın donmuş bir anına göz atma imkanı sunarak, kış manzaralarının güzelliğine olan bir aşk mektubu gibi, sevdikleri İskandinav anıtı olarak tarihsel önemini vurguluyor.