Bu sahneye bakınca, insan hemen taşınıyor; fırça darbeleri tuval üzerinde dans ederek, puslu, neredeyse rüya gibi bir nitelik yaratıyor. Göz, canlı yaprakların arasından görünen ışık dolu gökyüzüne çekiliyor. Yumuşak beyaz ve krem renklerde sunulan merkezi yapı, tarihi öneme sahip bir yere işaret ediyor; belki bir cami veya büyük bir saray, detayları bulanık olsa da, inkar edilemez bir şekilde mevcut.

Aşağıda, cesur, zıt renklerle sunulan figürlerin bir araya gelmesi, bir dokunuş hayat ve enerji katıyor. Biçimleri gevşek bir şekilde tanımlanmış, zaman içinde yakalanan geçici bir anın genel hissine katkıda bulunuyor. Sanatçı, ışık ve gölgeyi ustaca kullanarak derinlik ve boyut yaratıyor; binadaki, ağaçlardaki ve figürlerdeki ışık oyunu, izleyiciyi sahneyi daha fazla keşfetmeye davet ediyor. Neredeyse güneşin sıcaklığını hissedebiliyor ve yaprakların hafif hışırtısını duyabiliyorum; sanatçının sadece görsel bir temsil değil, aynı zamanda bir atmosfer, bir duygu yakalamadaki becerisinin bir kanıtı.