Bu eser, figür ve doğa arasındaki nazik etkileşimin sahnenin merkezinde yer aldığı huzurlu bir kıyı manzarasını yakalıyor. Pembe ve turuncu tondaki parlak fırça darbeleriyle resmedilen kayalık yapılar, izleyiciyi toprağın sertliğini hissetmeye davet ediyor; sanki uzanıp onu dokunacaklarmış gibi. Parlayan mavi su, güneş ışığının ihtişamını yansıtarak, dalgalarla dans eden mavi ve yeşil tonlarla kıvrılıyor ve harekete dair bir his yaratıyor. Ön planda, zarif bir şekilde giyinmiş bir grup kadın, deniz kenarında günlerinin tadını çıkarıyor; onları çevreleyen zarif şemsiyeler, canlı arka plan ile muhteşem bir kontrast oluşturuyor. Onların varlığı, sahneye bir çekicilik katıyor ve doğanın kollarında geçirilmiş tembel bir öğleden sonrayı ima ediyor.

Kompozisyon iyi dengelenmiş; kayalık şekiller eseri sağlamlaştırırken, figürler izleyicinin gözünü ufka yönlendiriyor. Işık ve gölge oyunu derinliği artırıyor, görsel ilgi için katmanlar sunuyor. Bu resim, 20. yüzyılın başında yaratılmış olup, toplumun üst kesimi arasında doğaya ve boş zaman etkinliklerine olan artan ilgiyi yansıtıyor. Sanatçı, renkleri karıştırarak, hatları çizmeye çalışmaktansa, serbest bir empresyonist tarzda çalışarak hayali bir kalitede etkileyici bir his sunuyor; bu hem ideal hem de geçicidir. Duygusal etkisi belirgindir, huzurlu günler hatırlatarak, insanlık ve doğanın zamansız dansını yankılar.