Bu huzurlu manzarada, izleyici, yumuşak yamaçların gökyüzüne yavaşça yükseldiği bir resim sahnesine doğru davet edilir. İnce fırça vuruşları tuval üzerinde dans ediyor, yeşil ve mor renklerin zengin bir dokusunu yaratıyor ve uyum içinde iç içe geçiyor. Dokulu katmanlar derinlik ve hareket hissi oluşturuyor; tepe nazik bir gradyanla yükseliyor, rüzgarın hafif dokunuşunu andıran bir şekilde bitkilerin arasında fısıldıyor. Geniş çimenlik alanın ortasında yer alan küçük kulübe, doğanın büyüklüğüne karşı bir koruma olarak duruyor ve huzur ve yalnızlık duyguları uyandırıyor.

Buradaki palet etkileyici ama huzur verici; yumuşak lavanta ve tereyağı tonları, canlı yeşil ile noktalıyor, sıcaklık ve huzur hisleri davet ediyor. Tepenin etrafındaki ışık ve gölge etkileşimi, rüya gibi bir özellik yayıyor ve Monet'in karakteristik fırça işçiliğini daha da vurguluyor. Her fırça darbesi, bir anı yakalamış gibi görünüyor; zamanın durduğu, kıyıda geçen tembel bir öğleden sonrayı andırıyor. Bu eser yalnızca Empresyonist hareketi temsil etmekle kalmıyor, aynı zamanda seyirciyi değerli güzellikler ve içsel huzuru bulabileceği bir dünyaya davet ediyor.