Bu büyüleyici doğa manzarasında, Van Gogh bir dizi zengin meyveyi sunuyor ve adeta tuvallden fırlayacak gibiler. Canlı mor üzümler merkezde yer alıyor, yuvarlak şekilleri davetkar bir parıltı ile ışıldıyor; altın sarısı limonlar ve parlak yeşil bir armut ile eğlenceli bir tezat oluşturuyor, hoş bir bolluk hissi yaratıyor. Pirinç beyazı masa örtüsü gibi bir kumaş meyvelerle iç içe geçiyor, kaotik diziye yumuşaklık katarken, kıvrımlı fırça darbelerinde hafif bir hareket hissediliyor; sahneye ritmik bir temel sağlıyor. Burada, Van Gogh’un sanatına özgü sıcak duygusal etkiler yatıyor: zengin renkler ve dokulu katmanlar içinde sarılı, yaşamın basit zevklerini kutluyor, izleyicileri duygusal cazibesine davet ediyor.

Paletin renkleri, cesur sarılar, zengin yeşiller ve morlar ile hâkimiyet kurarak taze bir his uyandırıyor. Van Gogh’un imza tekniği olan impasto, eserde gözle görülür bir şekilde mevcut olup, kalın boya uygulamaları, üç boyutluluk yaratıyor ve izleyiciyi çekiyor. Neredeyse yaprakların hışırtısını duyabilir ve bir pencereden süzülen güneş ışığının yumuşak ışığını hissedebilirsiniz — bu, sıklıkla gözden kaçırdığımız günlük güzellik üzerine düşünmemiz için bir davet. Bu eser, bir anı sonsuzluğa taşır; sanatçının doğaya olan tutkusuyla dolu bir dinginliktir, bizi mevsimlik meyvelerin geçici güzelliğini yemeye teşvik eder. Resmin kompozisyonundaki denge, çeşitli dokular ve renklerle birlikte, hem basitlikte hem de karmaşıklıkta mutluluğun olduğunu hatırlatır, Van Gogh'un post-impressionizmdeki öncülüğü açısından önemini vurgular.