Bu büyüleyici manzarada, canlı çiçekler rengarenk patlıyormuş gibi, hayata ve neşeye dair zengin bir bahçeyi sarhoş ediyor. Ortada, muhtemelen düşüncelere dalmış bir kadın figürü, çiçekler arasında zarafetle duruyor. Geniş kenarlı şapkası, yüzünü güneşten korumakta ve duruşu etrafındaki çiçeklerle nazik bir etkileşimde bulunduğunu besleyerek ima ediyor. Bu görkemli bahçeye bakıldığında, bir huzur hissi kaplıyor; her fırça darbesi bir hikaye dokuyor ve doğayla olan bağlantıyı ortaya koyuyor.

Sanatçı, doğaçlama bir his yaratmayan, empresyonizme özgü gevşek, etkileyici bir teknik uyguluyor. Renk lekeleri karışıyor; sarılar, mavi ve pembe rahatlıkla birbiriyle bütünleşiyor, yaprakların arasından süzülen güneş ışığının sıcaklığını uyandırıyor. Kompozisyon ustaca izleyicinin gözünü çiçek dolu kıvrımlı yolda yönlendirerek, hem heyecan verici hem de rahatlatıcı hisseden canlı bir goblen oluşturuyor. Monet'in bu kadar canlı bir palet ve dinamik fırçalayışla duygu uyandırmadaki yeteneği, gördüğü güzelliği paylaşmaya davet ediyor; doğanın sakinleştirici gücünü ve sunduğu basit sevinçleri bize hatırlatıyor.