Bu etkileyici sahne, hafif bir hüzün ve sakinlikle dolu sessiz bir nehir kıyısını yakalıyor. Sanatçı, yumuşak toprak tonlarıyla birlikte hafifçe soluk yeşil ve mavi tonlarını ustaca karıştıran gevşek, empresyonist fırça darbeleri kullanmış. Soldaki yapraklar ince ve hareketli bir şekilde resmedilmiş; kıyıda durgun duran rustik tekne evi ve teknelerin daha katı, sağlam şekilleriyle güzel bir kontrast oluşturuyor. Gökyüzü, yoğun bulutlar ve mavi boşlukların karışımıyla atmosferik bir gerilim yaratıyor—fırtına ile sakinlik arasındaki nefes tutulmuş an gibi. Kompozisyon; gözleri gölgeli ağaçlardan yansıtıcı suya doğru nazikçe yönlendirerek zamanın geçişini ve doğanın kalıcı dinginliğini ima ediyor. Yaprakların hışırtısını ve suların teknelere nazikçe dokunduğu sesleri neredeyse duyabiliyor, içsel bir dinginlik ve huzurlu bir yalnızlık hissine davet ediyor.