Tuval, Sena Nehri'nin huzurlu bir bölümünü yakalıyor; suyun nazik kıvrımları, hayali bir gökyüzünün tonlarını yansıtıyor. Monet, nehir kıyısındaki yemyeşil bitki örtüsüne doku ve canlılık vermek için kısa, hızlı fırça darbeleri kullanıyor; renk ve ayrıntıyla dolu, vahşi çiçekler ve otlardan oluşan bir karışım. Kompozisyon, izleyicinin gözünü sahil boyunca yönlendiriyor, ufka doğru ilerliyor ve ışığın su yüzeyinde dans ettiği yeri gösteriyor.

Burada öne çıkan, olağanüstü renk etkileşimidir; Monet'nin paleti, yumuşak yeşillerden ve sarılardan serin maviler ve beyazlara kadar uzanıyor—her fırça darbesi, hareket ve ışık hissiyle dolu. Rüya gibi pastel bir gökyüzü, yapraklar arasında fısıldayan ve dalgaları okşayan nazik bir rüzgarı ima ediyor. Bu resim, sakin bir anı canlandırıyor; doğanın güzelliğini içimize çekmeye, durup sahneyi saran huzuru takdir etmeye davet ediyor; basit bir temsili aşarak duyguları ve zamansız bir hissi uyandırıyor.