Bu eser, izleyiciyi gün batımında hareketli bir liman sahnesine götürüyor; gökyüzü, yumuşak maviler, sıcak pembeler ve narenciye tonlarıyla dolu bir pastel mozaik olarak karşımıza çıkıyor; bu, hareketin ortasında bir huzur hissi uyandırıyor. Ön planda, birçok figür çeşitli işlerle meşgul; bazıları suyun üzerinde hafifçe sallanan küçük teknelerden eşyaları boşaltırken, diğerleri sohbet ederken kaybolmuş görünmekte. Sağda, bir deniz feneri sarsılmaz bir bekçi gibi yükseliyor; silueti, kaybolan ışık karşısında belirginleşiyor ve seyahat ile denizin çekiciliğinin önemini ima ediyor.

Işığı yakalayan gemilerin yelkenleri hareket duygusunu artırıyor; sanki, gün batarken ufka açılmayı dört gözle bekliyorlarmış gibi canlı duruyorlar. Kompozisyon, hareketli ön planı geniş bir arka plan ile ustaca dengeleyerek, gözleri doğal olarak ön plandaki kaostan alanın uzak dağlarıyla sunduğu huzuruna yönlendiriyor. Bu sahnede sarılmış olan nostalji, her bir inçin insanlık çabasını yansıttığı daha basit zamanların çağrısını duyuruyor. Sanatçı, sadece bir anı yakalamakla kalmayıp, deniz yaşamının özünü çekici bir şekilde yansıtarak, bizleri günbatımının parıltısında bir zafer duyumsamaya davet ediyor.