Το έργο μεταφέρει τον θεατή σε μια δραστήρια σκηνή λιμανιού κατά τη διάρκεια του ηλιοβασιλέματος, ο ουρανός είναι ένα καλειδοσκόπιο παστέλ αποχρώσεων—μαλακά μπλε, ζεστά ροζ και πορτοκαλί αποχρώσεις που αναμειγνύονται αρμονικά; αυτό ξυπνά μια αίσθηση ηρεμίας στη μέση της δραστηριότητας. Στο προσκήνιο, ένα πλήθος ατόμων ασχολείται με διάφορες εργασίες: κάποιοι ξεφορτώνουν αγαθά από τα μικρά σκάφη που γέρνουν απαλά στο νερό, ενώ άλλοι φαίνεται να είναι χαμένοι σε μια συνομιλία, κάθε άτομο μια ιστορία σε αυτό το ναυτικό περιβάλλον. Δεξιά, ένας ψηλός φάρος στέκεται, η σιλουέτα του διακρίνεται καθαρά στο ξεθωριασμένο φως, υποδεικνύοντας τη σημασία της ναυσιπλοΐας και την έλξη της θάλασσας.

Τα πανιά των πλοίων που συλλέγουν το φως προσθέτουν μία αίσθηση κίνησης; φαίνονται ζωντανά, επιθυμώντας να αποπλεύσουν προς τον ορίζοντα καθώς η μέρα σβήνει. Η σύνθεση ισορροπεί επιδέξια τη φασαρία του προσκηνίου με την απέραντη εμπροσθοφυλακή, την οποία διασκορπίζουν άλλα πλοία στον ορίζοντα. Δημιουργεί βάθος σταδιακής κλίμακας, καθοδηγώντας το μάτι φυσικά από την αναστάτωση του προσκηνίου στην ηρεμία του ορεινού φόντου του βάθους. Υπάρχει μια νοσταλγία που τυλίγει αυτή τη σκηνή, μια κλήση σε πιο απλές εποχές, όταν κάθε ίντσα γης και θάλασσας αντανάκλασε τα ανθρώπινα επιτεύγματα. Ο καλλιτέχνης δεν αποτυπώνει μόνο μια στιγμή, αλλά την ουσία της θαλάσσιας ζωής με ένα ζωντανό τρόπο, προσκαλώντας μας να απολαύσουμε τη λάμψη του ηλιοβασιλέματος και τη νίκη του ανθρώπινου πνεύματος ενάντια στη μεγαλωσύνη της φύσης.