Akşam göğünün yumuşak ışığı arasında, bu eser sakin bir kış manzarasını yakalayarak, renklerin nazik harmanlanmasıyla yumuşak ve huzurlu bir atmosfer uyandırıyor. Ufuk, soluk turuncu ve ince pembe tonlarında parıldıyor; geniş fırça darbeleriyle ustalıkla resmedilmiş. Bu sıcak arka plan, ön plandaki soğuk yeşil ve mavi tonlarıyla güzellikte mükemmel bir zıtlık oluşturuyor. Manzarayı süsleyen seyrek ağaçlar, kurumuş dallarıyla kış akşamının sükunetini öneriyor, fakat karın arasında yeşil çıkıntılar, yaşamın izlerini taşıyor. Doğa bu sakin anında sanki nefesini tutuyormuş gibi hissediliyor.

Bu eserde, ağaçların arasında esen rüzgarın fısıldadığını neredeyse duyabiliyor ve etrafı sarıp sarmalayan soğuk havayı hissedebiliyorsunuz. Sanatçı, geniş fırça darbeleri kullanarak nostaljik bir kalite veriyor ve yalnızca bir sahneyi değil, aynı zamanda geçici bir duygusal deneyimi yakalıyor; her darbede hareket ve duygu yönlendirilerek izleyiciyi sakin bir düşünce durumuna çekiyor. İşte bu, İzlenimcilik[İzlenimcilik], anın ruhu gerçekliğin basit bir temsiline ötesinde bir şeydir. Bu parça basitlikte bulunan güzelliği vurguluyor ve bizi durup nefes alıp ışığın ve manzaranın geçici doğasını takdir etmeye davet ediyor.