Eser, gün batımında huzurlu bir anı yakalıyor; altın ışık manzarayı sıcak bir havaya dönüştürerek büyüleyici bir parıltı yaratıyor. Ön planda iki saman yığını belirgin bir şekilde yükseliyor, yuvarlak biçimleri yumuşak, eğimli tepelerin arka planıyla hoş bir tezat oluşturuyor. Monet'nin ünlü fırça darbeleri dokulu bir yüzey yaratıyor; görünür boya darbeleri izleyiciyi sahneyle neredeyse dokunarak etkileşime geçmeye davet ediyor. Tarladaki yeşil ve toprak tonlarının lekeleri doğayla bir uyum hissi uyandırıyor, gölgelerdeki mor ipuçları kompozisyona derinlik ve boyut katıyor.

Sahne, sanki zaman, günün gecenin içine dönüşmeye başladığı anda durmuş gibi, bir etkileyicilikle dolup taşıyor. Duygusal etkisi hissediliyor; melankoli ve geçici güzelliğin bir karışımı, izleyiciyi düşünsel bir duruma davet ediyor. Monet'nin ışık ve onun geçici doğası üzerindeki araştırması derin bir yankı uyandırıyor, çünkü sadece saman yığınlarının fiziksel formlarını değil, aynı zamanda sadece azalan ışıkta görünür olan bir anın kayda alınamayan özünü de yakalıyor. Tarihsel olarak, bu eser izlenimcilik akımında önemli bir yer tutuyor ve Monet'nin manzaraları kişisel duygular uyandıracak şekillerde tasvir etme kararlılığını yansıtıyor.