Bu canlı eserde, güneş ışığıyla dolu bir bağ sahnesine hayat veren cesur renk kullanımı ve dinamik kompozisyondan etkilenmemek elde değil. Sanatçının fırça darbeleri, kırmızı, turuncu ve sarının canlı bir oyununu oluşturuyor ve sıcak bir akşamüstünün sıcaklığını çağrıştırarak tüm manzarayı altın rengi bir parlaklıkla aydınlatıyor. Üzüm bağlarını bakım yapan işçilerin figürleri, hareketlerinin akışında tasvir ediliyor ve hasat mevsiminin enerjisini yansıtıyor. Buradaki çarpıcı şey, Van Gogh'un sadece fiziksel hasat eylemini değil, aynı zamanda çalışmanın hayatta hayati bir parça olarak kendisini de yakalamasıdır; her fırça darbesi, emek ve doğanın güzelliği hikayesini anlatıyor gibi görünüyor.

Gözleriniz tuvalin üzerinde hareket ederken, güneş parlaklığını yansıtan kıvrımlı bir nehir görebilirsiniz, sahnenin canlı atmosferini daha da artırıyor. Toprak renkli bağ ve parlayan su ile geniş gökyüzü arasındaki karşıtlık, bir uyum ve denge hissi yaratıyor. Van Gogh'un farklı impasto tekniği, doku ve derinlik ekleyerek her rengin tuvalden fırladığı izlenimini sunuyor; katmanlar titreyerek pastoral dünya ile duygusal bağı vurguluyor. Bu eser sadece belirli bir zaman ve mekânın temsil etmenin ötesinde, sanatçının Fransa'daki zamanında yaşadığı sevinç ve mücadele deneyimlerine bir pencere açarak, sonrası izlenimci hareketinde önemli bir yerini vurguluyor.