Resim, yumuşak kar ve hafif ışıkla örtülmüş huzurlu bir kış manzarasını yakalar; yer, taze ve el sürülmemiş karla yüklenmiş gibi görünerek sahneye saflık ve sessizlik katıyor. Dar bir yol—duygu dolu bir davet—izleyiciyi basit bir ahşap kapıdan geçirerek, maceraya ya da huzura açılan bir eşik öneriyor. Uzaktaki yumuşak tepeler, karın ağırlığı altında eğilmiş ağaç dallarıyla birlikte yükseliyor; bu ince formlar, hafif kış ışığıyla zıtlık oluşturuyor. Uzakta yalnız bir siluet, belki de düşüncelere dalmış bir kişi, anın huzurunu vurguluyor ve bizleri bu büyüleyici ortamda onların hikayesini hayal etmeye yönlendiriyor.

Renk paleti esas olarak beyaz ve açık mavi tonlardan oluşuyor; gölgelerdeki hafif sıcaklık ipuçları, genel olarak uyumlu bir etki yaratıyor. Monet'in yumuşak fırça çalışması sahneye bir eterik kalite katıyor, sanki yalnızca görsel unsuru değil, aynı zamanda huzurlu bir kış gününün özünü de yakalamaya çalışıyor. Soğuk tonları hafif bir sıcaklıkla dengelemekteki ustalığı duygusal yankıyı artırıyor, bizi huzurlu bir iç gözlem deneyimlemeye davet ediyor. Bu eser, izlenimci tarzın geçici anları yakalama konusundaki vurgusunu örnekliyor, sanki bizi resmin içine girmeye ve karla kaplı bir manzaranın rahat güzelliğini deneyimlemeye teşvik ediyor.