Bu nefes kesici manzara, Monet'in yakalayabileceği doğanın canlı tonları ile çiçek açıyor. Manzara, huzurlu bir göletin üzerinde zarif bir şekilde yaylanan ince bir ahşap köprü ile çevrili, bol yeşillik ve açan çiçekler ile çevrilidir. Monet'in karakteristik fırça darbeleri, manzaraya bir rüya gibi bir nitelik kazandırarak yumuşak bir bulanıklık yaratır; pastel renkler bir arada dans eder, doğanın kollarında bir dinginlik ve uyum hissi uyandırır. Güneş ağaçların arasından süzüldüğünde, suyun yüzeyindeki yansımalar yukarıdaki güzelliği tekrar eder—gerçeklik ile eteryal arasındaki yüce bir bağlantı, sanki izleyiciyi bu büyüleyici dünyaya adım atmaya davet ediyor.

Kompozisyon, Monet'in ışık ve atmosfer anlayışını anlatıyor; her bir unsur—yaprakların yumuşak dalgalanmalarından suyun sakinliğine kadar—huzurlu, bir bütünlük taşıyan bir deneyime katkıda bulunuyor. Renk paleti, yeşiller, sarılar ve mavilerin lezzetli bir karışımıdır; çaba gösterilmeksizin, huzur ve sevinç duyguları uyandırır. Onu seyrederken, neredeyse yaprakların hafif hışırtısını ve hafif bir rüzgarın fısıldasını duyabiliyorum; bu beni yalnızlık ve güzellik içinde bir huzur düşüncesine çekiyor.