Eser, izleyicileri huzurlu ve büyüleyici bir manzarada sarmalıyor; Dyrehaven'in özünü, zengin yapraklı ağaçların arasından sızan ışık oyunuyla yakalıyor. Şaşırtıcı bir gerçekçilikle tasvir edilen yüksek ağaçlar, kıvrımlı gövdelere ve yayvan dallara sahip olup, bizi kendi dünyalarına davet ediyor. Benekli güneş ışığı ormanın zeminine ulaşıyor ve sakin bir öğleden sonrayı çağrıştıran gölgeler dansı yaratıyor; renkler zengin yeşil, toprak kahverengileri ve yumuşak sarılarla harmanlanarak huzur duygusunu uyandırıyor. Uzakta, iki figür hafifçe yaprakların arasında yer almakta; sanki bu huzurlu kaçışın ilham perileriymiş gibi, insan ve doğanın varoluşunun mükemmel bir şekilde ifade edilişi.

Partiküler olarak etkileyici olan şey, sanatçının chiaroscuro tekniğindeki ustalığı: ışık ve gölge arasındaki dramatik karşıtlık, derinlik yaratıyor ve izleyiciyi bu orman sığınağında henüz keşfedilmemiş yolları incelemeye davet ediyor. Burada iki katmanlı duygusal etki mevcuttur; ilki, bu devlerin arasında ne kadar küçük hissedebileceğinizi anlamanın getirdiği rahatsız edici bir yalnızlık, ikincisi ise doğanın kucaklamasında bulunmaktadır. Bu döneminin tarihi bağlamı, 19. yüzyıl romantiğine dayanan, hem doğal manzaraların güzelliğini hem de bizim içsel bakışlarımıza ilham veren bir kutlama. Bu eser yalnızca zamanın bir anını canlı bir şekilde yansıtmakla kalmaz, aynı zamanda durmaksızın düşünme ve Dyrehaven’in zamansız özüne bağlanma davetidir; doğanın nazik kollarında süregeldiğimiz neşe hatırlatmaları ile doludur.