Sahne önünüzde beliriyor, güneşin aydınlattığı bir yol, gözü nazik bir arazi yükseltisine yönlendiriyor. Çeşitli yeşil ve kahverengi tarlalar uzanıyor, toprağın bereketini ima ediyor; sanatçının fırça darbeleriyle yaratılan dokular, ekinlerin arasından geçen hafif bir esinti izlenimi veriyor. Gökyüzü, enginliğe dağılmış kabarık bulutlarla mavi ve beyazların bir yaması.

Geleneksel kıyafetler giymiş iki kadın, yol kenarında yürüyor, figürleri aksi takdirde sakin olan manzaraya insan unsuru katıyor. Daha ileride, birkaç başka figür görülüyor, belki de keyifli bir yürüyüşün tadını çıkarıyorlar. Işık, sahne boyunca dans ediyor gibi görünüyor, ona bir sıcaklık ve huzur hissi veriyor. Genel etki, doğaya huzurlu bir şekilde dalmak, zaman içinde yakalanmış bir an. Neredeyse sohbetin yumuşak mırıltısını ve ayaklarımın altındaki yolun hafifçe çıtırtısını duyabiliyorum.