Bu eser, güneş ışığıyla aydınlatılan bir meyve bahçesinin güzelliklerini yakalıyor, parlak portakal ağaçları meyve dolup taşıyor. Işık ve gölge arasındaki etkileşim, izleyiciyi sahneye çeken sıcak, davetkar bir atmosfer yaratıyor. Sağda, portakal ağaçlarının yapraklarıyla kısmen kaplanan bir rustik duvar, doğal bir çerçeve görevi görüyor ve gözleri açık gökyüzüne yönlendiriyor. Kabuğun ve zengin toprağın dokuları hissedilir; neredeyse pürüzlü yüzeylere dokunabileceğinizi veya çiçeklerin kokusunu alabileceğinizi hissediyorsunuz. Yukarıda yumuşak bulutlar, huzur dolu bir günü ima ediyor ve bu kırsal sığınağın sakinliğini arttırıyor.

Usta fırça vuruşu, empresyonist tekniklerin ustalığını ortaya koyuyor, renkleri tuval üzerinde dans ettiriyor. Işığın kullanımı özellikle etkileyici; portakalları öyle bir şekilde aydınlatıyor ki, neredeyse parlıyorlar. Kompozisyon hem uyumlu hem de canlı olup, izleyiciye güneşin sıcaklığını ve bahçenin kokularını hissettiriyor. Daha basit zamanlar için duyulan bir özlem hissini uyandırıyor — modern hayatın karmaşasından uzak huzurlu bir an, doğanın bolluğunu ve içindeki sessiz mutlulukları hatırlatıyor.