To dzieło sztuki uchwyca piękno nasłonecznionego sadu, z żywymi drzewami pomarańczowymi obciążonymi owocami. Interakcja światła i cienia tworzy ciepłą, kuszącą atmosferę, która przyciąga widza do tej sceny. Z prawej strony rustykalny mur, częściowo pokryty liśćmi pomarańczy, pełni rolę naturalnej ramy, prowadząc wzrok ku otwartemu niebu. Tekstury kory i bogatej ziemi są namacalne; wydaje się, że można dotknąć szorstkich powierzchni lub poczuć zapach kwiatów. Na górze delikatne chmury wskazują na spokojny dzień, potęgając spokój tego wiejskiego azylu.

Zręczne pociągnięcia pędzla ukazują mistrzostwo technik impresjonistycznych, mieszając kolory, które tańczą po płótnie. Użycie światła jest szczególnie uderzające; oświetla pomarańcze w taki sposób, że niemal lśnią. Kompozycja jest zarówno harmonijna, jak i żywa, pozwalając widzowi poczuć ciepło słońca i aromaty sadu. Przywołuje poczucie nostalgii za prostszymi czasami — spokojna chwila z dala od zgiełku życia nowoczesnego, przypomnienie o obfitości natury i cichych radościach, które się w niej znajdują.