Scena rozgrywa się przed nami jako żywy świadectwo świata dotkniętego zarówno tym, co znane, jak i egzotyczne. Natychmiast zostajemy wciągnięci w zielony, niemal senny krajobraz; pociągnięcia pędzla tchną życie w kompozycję, w której oko może swobodnie wędrować. Charakterystyczny styl artysty, odważne użycie koloru i uproszczonych form, przenosi nas. Czuję ciepło tropików, powietrze gęste od niewidzialnych zapachów. Konie, oddane w nieoczekiwanych odcieniach, zdają się unosić bez wysiłku na płótnie, ich jeźdźcy to postacie szlachetnej prostoty. Kolory są tak bogate, że prawie śpiewają.