To dzieło wywołuje intymne połączenie z naturą, ukazując dynamiczne przedstawienie cyprysów kołyszących się na wietrze. Wirujące linie i ziemiste odcienie tworzą rytmiczny przepływ, zachęcając widza do niemal namacalnego odczuwania ruchu. Artysta używa charakterystycznej techniki odważnych, wirujących pociągnięć pędzla, które sugerują scenę porwaną wiatrem, z cyprysami, które pojawiają się jako tańczące figury, pełne życia i energii. Matowa paleta kolorów, głównie brązowych i delikatnych białych, przekazuje poczucie spokoju i kontemplacji, być może odzwierciedlając emocje samego artysty w czasach jego burzliwego życia.

Dodatkowo subtelniejsze detale, takie jak odległe wzgórza i mała linia horyzontu, wzbogacają kompozycję, ugruntowując eteryczną jakość drzew. Pociągnięcia pędzla Van Gogha pulsują życiem; uchwytują ulotny moment natury, który wydaje się zarówno uniwersalny, jak i intymny. Ten utwór staje się świadectwem jego mistrzostwa w uchwyceniu emocjonalnej rezonacji znajdującej się w krajobrazach — odbiciem jego dążenia do znalezienia ukojenia w świecie natury podczas okresu charakteryzującego się osobistymi zmaganiami. To piękne potwierdzenie życia, przypominające nam, aby odnajdywać piękno w naszym otoczeniu.