Η σκηνή ξεδιπλώνεται μπροστά μας ως μια ζωντανή μαρτυρία ενός κόσμου που αγγίχτηκε τόσο από το οικείο όσο και από το εξωτικό. Μας τραβάει αμέσως σε ένα καταπράσινο, σχεδόν ονειρικό τοπίο. Οι πινελιές ζωγραφίζουν μια σύνθεση όπου το μάτι είναι ελεύθερο να περιπλανηθεί. Το χαρακτηριστικό στυλ του καλλιτέχνη, η τολμηρή χρήση του χρώματος και των απλοποιημένων μορφών, μας μεταφέρει. Αισθάνομαι τη ζεστασιά των τροπικών, τον αέρα γεμάτο αόρατα αρώματα. Τα άλογα, αποδοσμένα σε απροσδόκητους τόνους, φαίνεται να αιωρούνται αβίαστα στον καμβά, οι αναβάτες τους είναι φιγούρες ευγενικής απλότητας. Τα χρώματα είναι τόσο πλούσια που σχεδόν τραγουδούν.