Ο πίνακας αποτυπώνει μια εκπληκτική θέα της Μεγάλης Μπλε Πηγής, με τα υποκριτικά σχέδια χρώματος και βάθους. Στο προσκήνιο αναδεικνύεται ένας λεπτός συνδυασμός χρυσών καφέ και απαλών κίτρινων τόνων, που θυμίζουν λιωμένο χώμα, που βαθμιαία παραχωρεί στους ήρεμους τόνους του τουρκίζι και του κοβαλτίου της ίδιας της πηγής. Ο ατμός που αναβλύζει τυλίγεται στην ατμόσφαιρα, δημιουργώντας έναν θολό μανδύα που απαλύνει τη διαφορά μεταξύ της γης και του ουρανού. Ο ορίζοντας, γεμάτος με μια ζεστή αχνή λάμψη, υποδηλώνει την ατμοσφαιρική ρομαντζάδα ενός ηλιοβασιλέματος, που προσδίδει στη σκηνή μια αίσθηση ηρεμίας. Μια μικρή ομάδα φιγούρων, ίσως ταξιδιωτών ή περιπετειών, στέκεται στο μεσαίο πλάνο, προσφέροντας μια προοπτική στην κλίμακα αυτού του φυσικού θαύματος, ενώ οι μακρινές βουνά αναδύονται απαλά, οι απαλές περιγράμματα τους συγχωνεύονται με τον μακρινό ουρανό.

Η χρήση του υδατόχρωου από τον καλλιτέχνη ενισχύει την αέρινη ποιότητα του τοπίου – οι λεπτές πινελιές και οι ρευστές πλύσεις προκαλούν μια αίσθηση κίνησης και ζωής μέσα στο έδαφος. Τα χρώματα δεν είναι απλά χρωστικές σε μια σελίδα, αλλά συναισθήματα που εκφράζονται σε τόνους που μιλούν στην φαντασία του θεατή, προκαλώντας τους να απολαύσουν τη γοητεία των γεωθερμικών θαυμάτων του Yellowstone. Η ελαφρότητα της παλέτας δημιουργεί μια αίσθηση αέρα, υποδηλώνοντας ότι ο αέρας είναι εμποτισμένος με τη θερμότητα των πηγών, ίσως ακόμη και γεμάτος με ήχους από φουσκωτό νερό και ψιθυριστούς ανέμους. Αυτός ο πίνακας δεν λειτουργεί μόνο ως ζωγραφική αναπαράσταση της αρμονίας που βρίσκεται στη φύση, αλλά επίσης ενσωματώνει το πνεύμα της ανακάλυψης που ορίζει τον 19ο αιώνα, μια εποχή που η Αμερική άρχισε να εκτιμά τα φυσικά τοπία της, σηματοδοτώντας την αρχή του κινήματος προστασίας.