Bu huzurlu manzarada, sakin sahne izleyiciyi yeşil bir cennete davet ediyor; geniş alanların ve yüksek ağaçların yemyeşil doğası ufku kaplıyor. Gökyüzü, yumuşak beyaz bulutlarla süslenmiş, üst bölümdeki derin mavi tonlarla çarpıcı bir zıtlık oluşturuyor. Burada Monet, doğal ışık konusundaki ustalığını gösteriyor; yumuşak güneş ışığı yapraklar üzerinde dans ederken, yüzeyde nazik gölgeler oluşturuyor. Bu sahnenin kalbinde hafif bir rüzgarın sesi ve yaprakların hışırtısını duyacak gibi hissediyorsunuz.

Kompozisyon göz alıcı; ince söğüt ağaçları zarif bir şekilde sıralanmış, görüşleri ufka yönlendirirken, nehrin yansıyan yüzeyi yukarıdaki karmaşık yaprakları yansıtıyor. Renkler, canlılık ve sakinlik iç içe geçmiş, huzur ve sıcaklık hissi doğuruyor. Bu eser, doğanın kollarında geçirilen tembel bir akşamüstünün anısını yakalıyor ve Monet'in hayatı boyunca keşfettiği ideal manzaralarla ilgili bir kaçış sunuyor. Her fırça darbesi, sanatçının çevresi ile yakın bağlantısını ve ölümsüzleştirmek istediği geçici güzelliği gösteriyor.