Bu eterik parça, soğukta yankılanan huzurlu bir sessizlikle çevrili olan Argenteuil'deki karla kaplı bir sokağı yakalar. Yumuşak ve solgun renkler, hem huzurlu hem de melankolik bir atmosfer uyandırır; yarı saydam gri ve mavi tonları tabloyu aydınlatırken, karın ötesindeki binaların sıcaklığını çağrıştıran sıcak toprak tonlarının ipuçları ortaya çıkar. Fırça darbeleri nazik ama kararlıdır, izlenimciliğin sembolü olan bu parçalar, her anı yakalamada o kadar gerçekçi bir şekilde ki, izleyici neredeyse havadaki soğukluğu hissedebilir.

Orta planda kalın kış kıyafetleri giymiş figürler, karla kaplı yolda geçiyor; bazıları soğuktan korunmak için birlikte huddle yaparken, diğerleri karanlık ağaçlar ve binaların daha koyu biçimleriyle zıtlık oluşturarak, derinlik ve doku hissini artıran keskin beyazı karla kaplı yere sağlam bir şekilde karşılar. Bu tablo, Monet'nin ışıktan ve atmosferden ustalığını göstermekle kalmaz, aynı zamanda günlük yaşamın güzelliğini izlenimci bir mercekte yansıtarak izleyiciyi sessiz bir düşünce anında kaybolmaya davet eder.