Bu eser, 1873'teki Newport Beach'in huzurlu bir sahil manzarasını güzellikte yakalamaktadır. Titizlikle tuval üzerine yansıtılmış dalgalar nazikçe kıyıya yığılırken, mavi-yeşil ve derin mavi tonlarının inceliği, okyanusun genişliğini yansıtan ahenkli bir gradyan oluşturur. Yukarıda, bulutlarla dolu melankolik bir gökyüzü duruyor, yumuşak gri ve beyaz renkleri nazik bir parlaklıkla dolup taşıyor ve ufukta güneşin varlığını öneriyor. Işık ve gölge arasındaki etkileşim sahneye yumuşak ve düşünceli bir his katıyor, izleyiciyi o ana çekiyor ve doğanın sıcak kucaklamasına davet ediyor. Su kenarında küçük bir tekne dinleniyor; bu insan varlığının bir dokunuşunu ekliyor ve bu doğal harikalarda keşif ve macera hikayelerini çağrıştırıyor.

Bu huzurlu su rengini seyrederken, neredeyse dalgaların kıyıya çarparken çıkardığı hafif sesi ve yukarıda uçan deniz kuşlarının uzak çağrılarını duyabiliyorum; bu beni o huzurlu ana götürüyor. Bu eser, 19. yüzyılın önemli sanatsal geçişini örnekliyor; sanatçılar gerçekçiliği ve manzaranın doğal güzelliğini kucaklamaya başladı, izleyiciye çevresinin sakin imajıyla bağ kurma olanağı sundu. William Trost Richards'ın renkler karıştırma ve kompozisyon konusundaki olağanüstü becerisi, sadece Newport Beach'in güzelliğini göstermekle kalmaz, aynı zamanda doğal dünyamızı özgünlük ve tutku ile yakalamanın önemini de yansıtır.